Είδα μέσα στη βουή
την παλιά μου αγάπη
τόσες θύελλες εκεί
τόσες πυρκαγιές
Πως να κλείσει η πληγή
πως να βγει το αγκάθι
γιατί βρήκαμε γιατί
τόσες αφορμές
Θα ’μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες
Θα ‘μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε
Στον υπόγειο σταθμό
μια οφθαλμαπάτη
μες στο πλήθος το βουβό
χάθηκε κι αυτή
Αν μ’αγαπάς μείνε κοντά μου
όσα κι αν έρθουν να είσαι πάντα εδώ
Αν μ’αγαπάς γίνε ο στίχος σ’ένα τραγούδι
που γράψαμε κι οι δυο
Έλα πάρε με καρδιά μου
ως εκεί που πας
να σου στρώνω χίλια αστέρια
για να περπατάς
Χάρισέ μου έναν κόσμο
μοναχά για μας
κι εγώ ό,τι θέλεις δίνω
για να μ’αγαπάς
Αν μ’αγαπάς δώσ’ μου ένα δρόμο
να το βαδίζω μ’εσένα αγκαλιά
Αν μ’αγαπάς γίνε ζωή μου
όσο θα ρίχνει το σώμα μου σκιά
Είσαι όλα όσα αγάπησα
όλα όσα θα αγαπώ
ότι νοιώθω, ότι κράτησα
ότι έχω ακριβό.
Πάνε χρόνια μα δεν άλλαξα
πάνε λόγια και σιωπές
λόγια που έριξα στη θάλασσα
θέλω μόνο να με θες
Μα εσύ κοιτάς πέρα απ’ τα μάτια μου
πέρα απ’τα χάδια μου, πολύ μακριά
Μα εσύ κοιτάς άλλους ορίζοντες
και ποια η αγάπη μου δεν σ’αφορά
Είναι θαύματα που γίνονται
κι άλλα πάλι δεν μπορούν
είναι όρκοι που δεν σβήνονται
είναι κι άλλοι που ξεχνούν
Οι φίλοι μου δε σ' αγαπούν με πιάσανε να κλαίω
δεν θέλουν να σε ξαναδώ ντρέπομαι που το λέω
ντρέπομαι, ντρέπομαι, που δε σ' αγαπουν..
Όσοι μας είδανε μαζί τον έρωτα φοβούνται
δεν ξέρω αν μας ζηλεύουνε ή απλώς αν με λυπούνται
δεν ξέρουν τι είναι το μαζί γι αυτό δεν αγαπούν..
Οι φίλοι μου δε σ' αγαπούν ντρέπομαι που το λέω
ένα πρωί με γέλασες και κάθε βράδυ κλαίω
ντρέπομαι, ντρέπομαι, που δε σ' αγαπουν..
Όλα τα λόγια τα ακριβά μου τελειώσανε
Λόγο δεν είχαμε στα ίδια να γυρνάμε
Ούτε εγώ ούτε η αγάπη καταφέραμε
Μαζί και οι τρεις στα ίδια μέτρα να χωράμε
Είδα στον ύπνο μου μια θάλασσα να καίγεται
Και από πάνω της τα σύννεφα να λιώνουν
Κι από ένα αστέρι ένα γκρίζο δάκρυ έτρεξε
Είπα να δεις πως όλα τώρα εδώ τελειώνουν
Μην ξαναρθείς ποτέ ποτέ σε τέτοιο όνειρο
Το μαξιλάρι σου το άδειο δε φοβάμαι
Μην ξαναρθείς, θάλασσα, δάκρυ και φωτιά
Είναι όλα μέσα μου βαθιά κι όταν κοιμάμαι
Θέλω να σε δω ξανά
σαν και χθες για μια φορά
Θέλω τα δικά σου τα φιλιά
μη μου πεις για πιο μετά
Η ζωή μας τρέχει σαν σταγόνα από νερό
μην χαθείς, δεν θα αντέξω να το δω
Η ζωή μας τρέχει σαν σταγόνα από κρασί
είσαι εσύ, δύση μου κι ανατολή
Φίλα με και κλείσε με στην αγκαλιά σου
σαν παιδί χάνομαι στον έρωτά σου
Μη ρωτάς πού θα πάει και τι θα γίνει
αν το θες παίρνω όλη την ευθύνη
Μέσα στο σκοτάδι μου το φως
είσαι εσύ ο οδηγός
Για ένα ακόμα βράδυ μας μπορώ
σαν θεός να σ' αγαπώ
Νύχτα πυκνή, μα δες…προβολείς αν ρίξεις
Πόσο απέχει απ’ το χώρια το μαζί
Όσο μια πόρτα απ’ τη διπλανή ζωή
Αν την διαρρήξεις
Νύχτα συχνά, ρωτάς ετοιμόρροπά σου
Αν είμαι ακόμα δεδομένο ανοιχτό
Τις πιθανότητες θα σου τις πω εγώ
Που ‘χω για μάρτυρα καμένο ουρανό
Άστα όλα κι έλα… τι ζητάω
Μακριά σου δύσκολα περνάω
Όσο σε θυμάμαι, με ξεχνάω όμηρο εδώ
Άστα όλα κι έλα… μεγαλώνω
Ό,τι μας χωρίζει, στο χρεώνω
Ένας κόκκος άμμου ήταν μόνο
Το ’δες για βουνό
Δε σηκώνω άλλο… τόσο πόνο
Έλα, σ’ αγαπώ
Όλα είναι επιλογές
Διάλεξες να γίνεις χθες, δικαίωμα σου
Ο διακόπτης της ζωής έκλεισε για μας νωρίς
Να φύγεις βιάσου
Ένα πράγμα μόνο μην ξεχνάς
Μόνο εμένα θα ζητάς στα δύσκολα σου
Θα 'μαι αυτό το "τίποτα" που θα λες,
Όταν σε ρωτούν τι έχεις
Και αφού δεν θα 'μαι δίπλα σου πια εγώ
Δεν θα ευχηθώ να προσέχεις
Θα 'μαι πάντα αθόρυβα κάπου εκεί,
Όπως της καρδιάς σου οι χτύποι
Θα 'μαι αυτό το "τίποτα" που θα λες,
Όταν ρωτάνε τι σου λείπει
Πες μου τι θέλεις
γιατί με παίρνεις
μήνες ολόκληρους μετά το χωρισμό
δεν έχω χρόνο για άλλο πόνο
για άλλα δάκρυα δεν έχω πια καιρό
Δεν έχω χρόνο για άλλο πόνο
για άλλα δάκρυα δεν έχω πια καιρό
βιάζομαι κλείσε
ο πόνος είσαι
και δεν μπορώ να σου μιλήσω ούτε λέπτο
Φεύγω σε κλείνω
αν θες να μείνω
γίνε αγάπη
γίνε χάδι τρυφερό
δεν έχω χρόνο για άλλο πόνο
για άλλα δάκρυα δεν έχω πια καιρό
Όταν έχω εσένα
μπορώ να ονειρεύομαι ξανά
ανοίγω μες στη θάλασσα πανιά
και πιάνω μες τα χέρια μου
τον κόσμο να τον φτιάξω
Όταν έχω εσένα
μπορώ να μη βυθίζομαι αργά
τα βράδια που πληγώνεται η καρδιά
και πιάνω το μαχαίρι
το σκοτάδι να χαράξω
Κάνε ένα βήμα
να κάνω εγώ το επόμενο
αίμα μου και σχήμα
λόγος και ψυχή στο συμφραζόμενο
Όταν έχω εσένα
νιώθω σαν παιδί, έχω έναν άνθρωπο
μη φοβού κανένα
Εσύ κι εγω στον κόσμο
τον απάνθρωπο