Αγκαλιά

Θέλω να σε δω ξανά
σαν και χθες για μια φορά
Θέλω τα δικά σου τα φιλιά
μη μου πεις για πιο μετά

Η ζωή μας τρέχει σαν σταγόνα από νερό
μην χαθείς, δεν θα αντέξω να το δω
Η ζωή μας τρέχει σαν σταγόνα από κρασί
είσαι εσύ, δύση μου κι ανατολή

Φίλα με και κλείσε με στην αγκαλιά σου
σαν παιδί χάνομαι στον έρωτά σου
Μη ρωτάς πού θα πάει και τι θα γίνει
αν το θες παίρνω όλη την ευθύνη

Μέσα στο σκοτάδι μου το φως
είσαι εσύ ο οδηγός
Για ένα ακόμα βράδυ μας μπορώ
σαν θεός να σ' αγαπώ

Σε ξέρω λίγο μα πεθαίνω
μια τέτοια νύχτα σαν κι αυτή
στο πρόσωπό σου ν’ ανασαίνω
Να ‘τρεχα ρεύμα στο βυθό σου
και στο σπασμένο ουρανό σου
να ήμουνα εγώ… ο άνθρωπός σου

Ο άνθρωπός σου θα ‘θελα να ‘μαι
στην αγκαλιά σου να ξυπνάω, να κοιμάμαι
Να μην υπάρχω σαν μυστικό σου
να είμαι έρωτας και άνθρωπος δικός σου
ο άνθρωπός σου

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Έχω ανάγκη μια σου λέξη
μια αλήθεια μες τις αυταπάτες
και μια αγκαλιά να με γιατρέψει
από θανάσιμες αγάπες
έχω ανάγκη να βουλιάξω
μέσα στο πιο βαθύ σου βλέμμα
απ’ την αλήθεια να τρομάξω
και να φουντάρω σ’ ένα ψέμα

Έχω ανάγκη να σου δείξω
πως είμαι πλέον οπαδός σου
με την παλάμη μου ν’ αγγίξω
τον πυρετό στο μέτωπό σου
έχω ανάγκη να σε νιώσω
σαν μια προσωπική μου νίκη
με πόσα βράδια να πληρώσω
τη μοναξιά που μου ανήκει