Νατάσα

Νύχτα πυκνή, μα δες…προβολείς αν ρίξεις
Πόσο απέχει απ’ το χώρια το μαζί
Όσο μια πόρτα απ’ τη διπλανή ζωή
Αν την διαρρήξεις
Νύχτα συχνά, ρωτάς ετοιμόρροπά σου
Αν είμαι ακόμα δεδομένο ανοιχτό
Τις πιθανότητες θα σου τις πω εγώ
Που ‘χω για μάρτυρα καμένο ουρανό

Άστα όλα κι έλα… τι ζητάω
Μακριά σου δύσκολα περνάω
Όσο σε θυμάμαι, με ξεχνάω όμηρο εδώ
Άστα όλα κι έλα… μεγαλώνω
Ό,τι μας χωρίζει, στο χρεώνω
Ένας κόκκος άμμου ήταν μόνο
Το ’δες για βουνό
Δε σηκώνω άλλο… τόσο πόνο
Έλα, σ’ αγαπώ