Θέλω

Τα γυροφέρνεις πάλι. Ούτε ακριβώς αυτό, ούτε εκείνο, ούτε ξεκάθαρα το άλλο, ούτε εντελώς το παράλλο. Αιωρείται στον αέρα μια αοριστία, ένα «ίσως» πλανιέται αυτοδημιούργητο, αλλά όχι κι αυτόβουλο γιατί στην ουσία δεν κάνεις ό,τι θες.

Απόψε θα `θελα να `ρθεις
και να μου πεις σε θέλω
απ’ το σκοτάδι να φανείς
σαν ξεχασμένο τρένο

Να σου λέω έλα, να μιλάς για τρέλα
να μου λες δεν πρέπει, δεν μπορώ
Να σου λέω έλα, να μιλάς για τρέλα
κλαίει η αγάπη σαν μωρό

Απόψε θά `θελα να βγω
στου κόσμου το μπαλκόνι
να σου φωνάξω όσο ζω
ποτέ δε θα `σαι μόνη

Να σου λέω έλα, να μιλάς για τρέλα
να μου λες δεν πρέπει, δεν μπορώ
Να σου λέω έλα, να μιλάς για τρέλα
κλαίει η αγάπη σαν μωρό

Η αλλαγή

Όταν ήμουν μικρή ήθελα να αλλάξω τον κόσμο.

Επειδή ήταν δύσκολο να αλλάξω τον κόσμο προσπάθησα να αλλάξω τη χώρα μου.

Όταν κατάλαβα ότι δε μπορούσα να αλλάξω τη χώρα μου επικέντρωσα τις προσπάθειές μου στην πόλη μου.

Δε μπόρεσα να αλλάξω την πόλη μου και έτσι ωριμότερη πλέον προσπάθησα να αλλάξω την οικογένειά μου.

O Σωκράτης ήταν Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος και μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας.

Θα `θελα να ήσουνα εδώ
ένα βράδυ τώρα τελευταίο
Θα `θελα κι απόψε να σε δω
Της ζωής μου πρόσωπο μοιραίο

Είσαι το τσιγάρο που κρατώ
και να ανάψω σκέφτομαι
Είσαι η συνήθεια που μισώ
κι όλο επανέρχομαι

Είσαι το τσιγάρο που κρατώ
και σε θέλω ψέμα μου
σαν την νικοτίνη που περνά
μέσα από το αίμα μου

Θα `θελα να ήξερα γιατί
έκανες κομμάτια το όνειρο σου
θα `θελα να ξέρεις πως εσύ
πρόδωσες τρελή τον εαυτό σου

Μόνη στης ζωής την άκρη άλλη μια φορά
Έμειναν τα όνειρα μισά
Στέγνωσε ξανά το δάκρυ μέσα στην ψυχή
κι έγινε αλμύρα στην πληγή.

Θέλω να σου πω αντίο, όμως δεν μπορώ
μένω μες στο λάθος μου να ζω
ό,τι μου ζητήσεις δίνω κι ένα σου ζητώ
να `ρχεσαι κι εγώ να ξαναζώ.

Σ’ ανταμώνω στα κρυφά
εκεί στα σκοτεινά, γεννιέμαι στα φιλιά
Σε αγγίζω μια φορά, εκεί στο πουθενά
και χάνομαι μετά.