Στίχοι

Μη με ρωτάς, γιατί δεν ξέρω
νιώθω πολλά και θα σ’ τα πω
σιγά σιγά με το καιρό

Όσα νιώθω για σένα μη με ρωτάς
αν αυτό είναι τρέλα ή έρωτας
θέλω μόνο στα μάτια να με κοιτάς
και να χάνομαι

Στα αστέρια πάμε, άνοιξε τα φτερά σου πετάμε
τι συμβαίνει κακώς που ρωτάμε, είμαστε εγώ κι εσύ προχωράμε μαζί
αφού στην γη δεν πατάμε, κράτησε μου το χέρι και πάμε
εγώ δίπλα σου θα ‘μαι όσο θα ‘σαι κι εσύ

Μη με ρωτάς, ξέρεις πως νιώθω
κάθε στιγμή κάθε λεπτό
θέλω μαζί σου να το ζω

Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της αυγής οι μόνοι
θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο και νευρικό τιμόνι
σε τόπους τριγυρίζουνε σβησμένους απ’ το χάρτη
για μια σταγόνα ουρανό για μιαν αγάπη σκάρτη

Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι

Τα νιάτα μας διαδρομή Αθήνα Σαλονίκη
μια πόλη χτίσαμε μαζί κι ακόμα ζω στο νοίκι
έπεσα να σ’ ονειρευτώ σε ψάθα από φιλύρα
κι είδα πως βγάζει η νύχτα φως και τ’ όστρακο πορφύρα

Σε ξέρω λίγο μα πεθαίνω
μια τέτοια νύχτα σαν κι αυτή
στο πρόσωπό σου ν’ ανασαίνω
Να ‘τρεχα ρεύμα στο βυθό σου
και στο σπασμένο ουρανό σου
να ήμουνα εγώ… ο άνθρωπός σου

Ο άνθρωπός σου θα ‘θελα να ‘μαι
στην αγκαλιά σου να ξυπνάω, να κοιμάμαι
Να μην υπάρχω σαν μυστικό σου
να είμαι έρωτας και άνθρωπος δικός σου
ο άνθρωπός σου

Είδα μέσα στη βουή
την παλιά μου αγάπη
τόσες θύελλες εκεί
τόσες πυρκαγιές

Πως να κλείσει η πληγή
πως να βγει το αγκάθι
γιατί βρήκαμε γιατί
τόσες αφορμές

Θα ’μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες
Θα ‘μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε

Στον υπόγειο σταθμό
μια οφθαλμαπάτη
μες στο πλήθος το βουβό
χάθηκε κι αυτή

Από πού ν’ αρχίσω, νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ
Δε θα σου δακρύσω, κι ούτε είμαι η ίδια όπως κάποτε
Να ζήσω έτσι, πώς; ο θάνατος αργός
Και μπαινοβγαίνεις σαν τον κλέφτη στο κορμί μου
Πώς και έρωτας κι εχθρός
Θυμάμαι είπες πως δεν έχεις νιώσει με καμιά όπως μαζί μου

Παραμυθιάζομαι, ξέρω πολύ καλά τι θα συμβεί
Κι ούτε που νοιάζομαι, θέλω μαζί να μας βρει το πρωί
Παραμυθιάζομαι, μιας νύχτας όνειρα εγώ κι εσύ

Tην άκουσα τη θάλασσα
Τα κύμματα να λύνει
Δεν είχα φίλους ναυτικούς
Τσιγάρο άναψα γι’ αυτούς
Που το νερό τους πίνει

Τον άκουσα τον άνεμο
Με δέντρα να παλεύει
Να σπάει στο γόνατο κλαδί
Να μετανοιώνει σαν παιδί
Τα φύλλα να χαϊδεύει

Σε άκουσα που έκλαιγες
Κι ήθελες να γυρίσω
Δεν τους γυρνάς τους ποταμούς
Τσιγάρο άναψα γι’ αυτούς
Που πίσω μου θ’ αφήσω.

Τον άκουσα τον κεραυνό
Τα κρίματα να καίει
Με την λεπίδα του γυμνή
Κι έκανα μία προσευχή
Γι’ αυτόν που πρώτος φταίει.

Εκεί στο Νότο
που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο
σαν άδειο κάθισμα ταξίδεψα για χρόνια
ψάχνοντας να βρω το κατάλληλο κορμί

Εκεί στα φώτα
εύρισκε η νύχτα τα σημάδια της τα πρώτα
είχα ξεμείνει από τσιγάρα και συμπόνια
και συ με κέρασες καπνό μ’ ένα φιλί

Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα

Κάποιο βράδυ σου χα πει πως θέλω
να γυρίσω όλο το κόσμο, όλο το κόσμο
Και συ μου γέλασες γλυκά και μου πες
το φιλί μου μυρίζει δυόσμο, μου μυρίζει δυόσμο

Κάποιο βράδυ σου χα πει πως θέλω
να πετάξω σαν πουλί πάνω από το κόσμο
Και συ ζωγράφισες φτερά σ' ένα λευκό χαρτί
και μου πες φως μου, μη φύγεις φως μου

Έμεινα εδώ να μη σου λείψει τίποτα
Έμεινα εδώ να μη φοβηθείς
Να μη μείνεις μόνη σου και 'γω στο τίποτα
Έμεινα εδώ να μη μαραθείς

Νίκος Οικονομόπουλος

Πού πας; πάνω στο χώμα ουρανό βρήκα για μας,
το φως σου έδειξα στο μαύρο της σκιάς,
να μη φοβάσαι τα σκοτάδια που θα βρεις.

Μισός, χωρίς εσένα θα είναι ο κόσμος μου μισός,
παραδομένος θα βουλιάζω διαρκώς,
στη σκέψη ότι ίσως δε θα ξαναρθείς.

Μη φύγεις τώρα, μείνε εδώ μη με αρνηθείς αυτή την ώρα,
βαθύ σκοτάδι και μεγάλη ανηφόρα,
χωρίς εσένα να ανέβω δεν μπορώ.

Πονάω τόσο όσο δεν τόλμησα κανένα να πληγώσω,
βαρύ το αντίο δεν μπορώ να το σηκώσω,
μη φύγεις μείνε λίγο σε παρακαλώ.

Αγάπη μου σου γράφω ένα ποίημα
θα 'θελα να ζήσω σ' ένα κύμα
να με πάει και να με φέρνει
και στις σκέψεις σου να μπαίνει

Να γλιστράω στα μαλλιά σου
στο λαιμό σου να κρυφτώ
να μεθάω με τ' άρωμα σου
να χορεύω στο κενό

Πάρε με μαζί σου
στο πιο όμορφο όνειρο
πάνω στο κορμί σου
στου φιλιού σου τον βυθό

Να 'σ' εσύ το κύμα
θα 'μ' αέρας που φυσά
Σου υπόσχομαι ταξίδια
ασημένια και χρυσά