Αγαπώ
Πες μου πες μου τι σε φέρνει
και με παρασέρνει άλλη λογική
πες μου πες μου ποια αλήθεια
μεσ’τα παραμύθια γίνεται σιωπή
Αν μ’αγαπάς μη νοιάζεσαι πού πάω και πού πας
μα κρύψε με στο βάθος της καρδιάς
και κάπου θα βρεθούμε αν μ’αγαπάς
Αν μ’αγαπάς τα σύνορα μαζί μου να περνάς
τα όχι και τα πρέπει να ξεχνάς
και κάπου θα βρεθούμε αν μ’αγαπάς
Δωσ’μου δωσ’μου μια στιγμή σου
το κρυφό φιλί σου σώμα και ψυχή
δωσ’μου δωσ’μου μια αγάπη
έστω κι αυταπάτη για να ζω εκεί
Οι παλιές πληγές έχουν πολλούς τρόπους για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους «κλέβοντας» τις τωρινές μας σχέσεις. Έχουν την ικανότητα να διαλύσουν οποιαδήποτε σύνδεση, συμβάλλουν στην μη υγιή ανάπτυξη σχέσεων ή και ακόμη καταφέρνουν να απομονώσουν το άτομο από το να δημιουργήσει νέες στέρεες σχέσεις στο μέλλον.
«Αν δεν αγαπήσεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου, δεν πρόκειται κανείς άλλος να το κάνει», ο βασικός κανόνας για μια ευτυχισμένη ζωή.
Δυστυχώς πολλές φορές το ξεχνάμε, επηρεαζόμαστε από τα εκάστοτε τυποποιημένα παραδείγματα, τον συγκεκριμένο τύπο σώματος που μας προβάλλουν, συγκεκριμένα πρότυπα ομορφιάς, καθορισμένα από ανθρώπους, πολλές φορές, άγνωστους σε εμάς, και παρόλα αυτά η κριτική αυτών των ανθρώπων μας επηρεάζει και μας ωθεί στην αλλαγή, η οποία πολλές φορές δεν θα έπρεπε να υφίσταται.
1. Εκτιμούν την ζωή
Είναι ευγνώμονες που ξυπνούν κάθε πρωί.
Αναπτύσσουν μία παιδική αίσθηση θαυμασμού για τη ζωή και εστιάζουν στην ομορφιά της κάθε στιγμής.
Δεν παίρνουν τίποτε ως δεδομένο – προσπαθούν να αδράξουν την κάθε στιγμή και αγνοούν τις μικρές αναποδιές.
2. Διαλέγουν τους φίλους τους …σοφά
Περιτριγυρίζονται από άλλους χαρούμενους, θετικούς ανθρώπους που μοιράζονται τις αξίες, την ηθική και τους στόχους τους.
Ανθρώπους που τους ενθαρρύνουν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους.
Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;
Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ’ το μετά γνωρίζω
Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"
τώρα δε θα `χα τη φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα `ταν άσπρη η τρέλα
Αν είχε σώμα θα `ταν πάλι ψέμα.
Αν μ’αγαπάς μείνε κοντά μου
όσα κι αν έρθουν να είσαι πάντα εδώ
Αν μ’αγαπάς γίνε ο στίχος σ’ένα τραγούδι
που γράψαμε κι οι δυο
Έλα πάρε με καρδιά μου
ως εκεί που πας
να σου στρώνω χίλια αστέρια
για να περπατάς
Χάρισέ μου έναν κόσμο
μοναχά για μας
κι εγώ ό,τι θέλεις δίνω
για να μ’αγαπάς
Αν μ’αγαπάς δώσ’ μου ένα δρόμο
να το βαδίζω μ’εσένα αγκαλιά
Αν μ’αγαπάς γίνε ζωή μου
όσο θα ρίχνει το σώμα μου σκιά
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση και ευτυχία, όταν ο άνθρωπος που επιλέγεις στη ζωή σου και αγαπάς σου ανταποδίδει τα ίδια συναισθήματα με τα δικά σου και ακόμη παραπάνω με το να σε σκέφτεται συνεχώς και να σου το δείχνει με τις πράξεις του.. αυτό φανερώνει και η παρακάτω φράση:
"Τα ωραιότερα δώρα είναι όταν ΔΕΝ γιορτάζεις τίποτα... Απλά ο άλλος γιορτάζει επειδή σε έχει στην ζωή του!"
Είσαι όλα όσα αγάπησα
όλα όσα θα αγαπώ
ότι νοιώθω, ότι κράτησα
ότι έχω ακριβό.
Πάνε χρόνια μα δεν άλλαξα
πάνε λόγια και σιωπές
λόγια που έριξα στη θάλασσα
θέλω μόνο να με θες
Μα εσύ κοιτάς πέρα απ’ τα μάτια μου
πέρα απ’τα χάδια μου, πολύ μακριά
Μα εσύ κοιτάς άλλους ορίζοντες
και ποια η αγάπη μου δεν σ’αφορά
Είναι θαύματα που γίνονται
κι άλλα πάλι δεν μπορούν
είναι όρκοι που δεν σβήνονται
είναι κι άλλοι που ξεχνούν
Οι φίλοι μου δε σ' αγαπούν με πιάσανε να κλαίω
δεν θέλουν να σε ξαναδώ ντρέπομαι που το λέω
ντρέπομαι, ντρέπομαι, που δε σ' αγαπουν..
Όσοι μας είδανε μαζί τον έρωτα φοβούνται
δεν ξέρω αν μας ζηλεύουνε ή απλώς αν με λυπούνται
δεν ξέρουν τι είναι το μαζί γι αυτό δεν αγαπούν..
Οι φίλοι μου δε σ' αγαπούν ντρέπομαι που το λέω
ένα πρωί με γέλασες και κάθε βράδυ κλαίω
ντρέπομαι, ντρέπομαι, που δε σ' αγαπουν..
Νίκος Οικονομόπουλος
Πού πας; πάνω στο χώμα ουρανό βρήκα για μας,
το φως σου έδειξα στο μαύρο της σκιάς,
να μη φοβάσαι τα σκοτάδια που θα βρεις.
Μισός, χωρίς εσένα θα είναι ο κόσμος μου μισός,
παραδομένος θα βουλιάζω διαρκώς,
στη σκέψη ότι ίσως δε θα ξαναρθείς.
Μη φύγεις τώρα, μείνε εδώ μη με αρνηθείς αυτή την ώρα,
βαθύ σκοτάδι και μεγάλη ανηφόρα,
χωρίς εσένα να ανέβω δεν μπορώ.
Πονάω τόσο όσο δεν τόλμησα κανένα να πληγώσω,
βαρύ το αντίο δεν μπορώ να το σηκώσω,
μη φύγεις μείνε λίγο σε παρακαλώ.