Το πιο πιθανό είναι πως οι περισσότεροι από εσάς, όταν παθαίνετε ένα κόψιμο ή γδάρσιμο σε κάποιο σημείο του δέρματός σας, σπεύδετε να το καλύψετε με κάποια γάζα ή με κάποιο τραυμαπλάστ.
Πολλές φορές όμως, το κόψιμο είναι λίγο πιο βαθύ και η αιμορραγία δεν σταματάει τόσο απλά. Σε αυτή την περίπτωση και τουλάχιστον μέχρι να σας δει ένας γιατρός (εφόσον αυτό κριθεί αναγκαίο) υπάρχει κάτι πολύ απλό που μπορείτε να κάνετε για αν σταματήσετε την αιμορραγία, χρησιμοποιώντας ένα απλό μπαχαρικό που έχετε σίγουρα κάπου στην κουζίνα σας. Και αυτό είναι η πάπρικα!

Η ανησυχία είναι ένα περιττό κακό, όταν πρόκειται για την ψυχική μας υγεία.
Κάποιοι το θεωρούν μια κακιά συνήθεια που μπορεί να φύγει με την εξάσκηση. Κάποιοι πιστεύουν, ότι η ανησυχία μπορεί να εξυπηρετεί έναν σκοπό για τον εγκέφαλό μας, βοηθώντας μας να μάθουμε από παρελθοντικές εμπειρίες και να προετοιμαστούμε για τις επόμενες. Είτε καλή, είτε κακή η ανησυχία καταλαμβάνει το μυαλό μας, αφού επικεντρωνόμαστε σε αβέβαια μελλοντικά σενάρια που δεν μπορούμε να ελέγξουμε.

Έρευνες έδειξαν ότι οι γυναίκες που τρώνε κόκκινα λαχανικά μειώνουν τις πιθανότητες καρδιακού επεισοδίου κατά 50%. Στην κατηγορία αυτή ανήκει και το ραπανάκι με τις πολύτιμες ιδιότητές του και τη χαρακτηριστική του γεύση.

"Ακόμα ένα φιλί και θα σου πω για ποιο σκοπό τις σιωπές μου μάτωσα....", έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, μέλος της λογοτεχνικής γενιάς του '30. Βραβεύτηκε το 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το 1979 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ο δεύτερος και τελευταίος μέχρι σήμερα Έλληνας που τιμάται με Νόμπελ. Γνωστότερα ποιητικά του έργα είναι τα Άξιον Εστί, ο Ήλιος ο πρώτος και οι Προσανατολισμοί. Διαμόρφωσε ένα προσωπικό ποιητικό ιδίωμα και θεωρείται ένας από τους ανανεωτές της ελληνικής ποίησης.

Από πού ν’ αρχίσω, νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ
Δε θα σου δακρύσω, κι ούτε είμαι η ίδια όπως κάποτε
Να ζήσω έτσι, πώς; ο θάνατος αργός
Και μπαινοβγαίνεις σαν τον κλέφτη στο κορμί μου
Πώς και έρωτας κι εχθρός
Θυμάμαι είπες πως δεν έχεις νιώσει με καμιά όπως μαζί μου

Παραμυθιάζομαι, ξέρω πολύ καλά τι θα συμβεί
Κι ούτε που νοιάζομαι, θέλω μαζί να μας βρει το πρωί
Παραμυθιάζομαι, μιας νύχτας όνειρα εγώ κι εσύ

Η Μάρω Βαμβουνάκη γεννήθηκε στα Χανιά, όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια. Από δέκα χρόνων ήρθε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και ψυχολογία. Από το 1972 και για έντεκα χρόνια έζησε στη Ρόδο, όπου εργάστηκε ως συμβολαιογράφος. Σήμερα ζει στην Αθήνα και από τις εκδόσεις ψυχογιός έχουν κυκλοφόρησει όλα τα έργα της σε ένα από αυτά γράφει: "Κάθε σχέση, κάθε φιλία, κάθε συνεργασία, κάθε συναλλαγή, είναι τάνγκο, πρέπει να θέλει κι ο άλλος να το χορέψει." με τα παραπάνω της λόγια επισημαίνει ότι για να υφίσταται μια σχέση χρειάζεται να το θέλουν τουλάχιστον δύο άνθρωποι.

Tην άκουσα τη θάλασσα
Τα κύμματα να λύνει
Δεν είχα φίλους ναυτικούς
Τσιγάρο άναψα γι’ αυτούς
Που το νερό τους πίνει

Τον άκουσα τον άνεμο
Με δέντρα να παλεύει
Να σπάει στο γόνατο κλαδί
Να μετανοιώνει σαν παιδί
Τα φύλλα να χαϊδεύει

Σε άκουσα που έκλαιγες
Κι ήθελες να γυρίσω
Δεν τους γυρνάς τους ποταμούς
Τσιγάρο άναψα γι’ αυτούς
Που πίσω μου θ’ αφήσω.

Τον άκουσα τον κεραυνό
Τα κρίματα να καίει
Με την λεπίδα του γυμνή
Κι έκανα μία προσευχή
Γι’ αυτόν που πρώτος φταίει.

Ήξερες ότι η κακή χρήση του σεσουάρ ευθύνεται σε ποσοστό 30% για τη φθορά των μαλλιών μας;
Για να τα προστατεύσεις, χρησιμοποίησε ζεστό αέρα μόνο όταν είναι πολύ βρεγμένα και μείωσε την θερμοκρασία όσο στεγνώνουν!