Κύμα

Σωκράτης Μάλαμας - Η θάλασσα

Tην άκουσα τη θάλασσα
Τα κύμματα να λύνει
Δεν είχα φίλους ναυτικούς
Τσιγάρο άναψα γι’ αυτούς
Που το νερό τους πίνει

Τον άκουσα τον άνεμο
Με δέντρα να παλεύει
Να σπάει στο γόνατο κλαδί
Να μετανοιώνει σαν παιδί
Τα φύλλα να χαϊδεύει

Σε άκουσα που έκλαιγες
Κι ήθελες να γυρίσω
Δεν τους γυρνάς τους ποταμούς
Τσιγάρο άναψα γι’ αυτούς
Που πίσω μου θ’ αφήσω.

Τον άκουσα τον κεραυνό
Τα κρίματα να καίει
Με την λεπίδα του γυμνή
Κι έκανα μία προσευχή
Γι’ αυτόν που πρώτος φταίει.

Το κύμα

Αγάπη μου σου γράφω ένα ποίημα
θα 'θελα να ζήσω σ' ένα κύμα
να με πάει και να με φέρνει
και στις σκέψεις σου να μπαίνει

Να γλιστράω στα μαλλιά σου
στο λαιμό σου να κρυφτώ
να μεθάω με τ' άρωμα σου
να χορεύω στο κενό

Πάρε με μαζί σου
στο πιο όμορφο όνειρο
πάνω στο κορμί σου
στου φιλιού σου τον βυθό

Να 'σ' εσύ το κύμα
θα 'μ' αέρας που φυσά
Σου υπόσχομαι ταξίδια
ασημένια και χρυσά

Συγγραφέας - Δημιουργός