Στίχοι

Οι φίλοι μου μου λένε «κάνε πίσω»
Προτού εσύ μ’ αφήσεις, να σ’ αφήσω
Όλοι μου οι φίλοι μού λένε, θα πάθω
Τελειώνω το ποτό μου και τους διαγράφω
Τους γράφω
Ουρλιάζουν οι σειρήνες, παντού διαδηλώσεις.
Βουλιάζουνε οι δρόμοι, ψιχάλες με δόσεις.
Φτάνω όπου να ’ναι, φωτιά αναμμένη
Την έχω την πυξίδα εκεί κολλημένη
Σ’ εσένα… σ’ εσένα.

Τα ’χω όλα γραμμένα
Δεν ακούω κανέναν
Γιατί… δική μου είναι η ζωή!
Μες στο γκρίζο του κόσμου
Είσαι ανάσα και φως μου
Εσύ… πάθος δίχως λογική!

Πες μου πες μου τι σε φέρνει
και με παρασέρνει άλλη λογική
πες μου πες μου ποια αλήθεια
μεσ’τα παραμύθια γίνεται σιωπή

Αν μ’αγαπάς μη νοιάζεσαι πού πάω και πού πας
μα κρύψε με στο βάθος της καρδιάς
και κάπου θα βρεθούμε αν μ’αγαπάς
Αν μ’αγαπάς τα σύνορα μαζί μου να περνάς
τα όχι και τα πρέπει να ξεχνάς
και κάπου θα βρεθούμε αν μ’αγαπάς

Δωσ’μου δωσ’μου μια στιγμή σου
το κρυφό φιλί σου σώμα και ψυχή
δωσ’μου δωσ’μου μια αγάπη
έστω κι αυταπάτη για να ζω εκεί

Απόψε θα `θελα να `ρθεις
και να μου πεις σε θέλω
απ’ το σκοτάδι να φανείς
σαν ξεχασμένο τρένο

Να σου λέω έλα, να μιλάς για τρέλα
να μου λες δεν πρέπει, δεν μπορώ
Να σου λέω έλα, να μιλάς για τρέλα
κλαίει η αγάπη σαν μωρό

Απόψε θά `θελα να βγω
στου κόσμου το μπαλκόνι
να σου φωνάξω όσο ζω
ποτέ δε θα `σαι μόνη

Να σου λέω έλα, να μιλάς για τρέλα
να μου λες δεν πρέπει, δεν μπορώ
Να σου λέω έλα, να μιλάς για τρέλα
κλαίει η αγάπη σαν μωρό

Στις άδειες πόλεις που γυρνάς
εικόνες σε ξοδεύουν
αδύναμος να προσκυνάς
αυτούς που σε ληστεύουν

Σαν δαίμονας να κουβαλάς
του κόσμου τους χειμώνες
στα μάτια της να κυνηγάς
παλιούς μικρούς κανόνες

Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα
μη μ’ αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα, κι έρωτά μου τίποτα
μη μ’ αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα

Τις νύχτες ντύνεσαι μικρός
κάποιον θα ξεγελάσεις
και ένα κακό που ήρθε χθες
τρέχεις για να προφτάσεις

Σ’ έχω ώρες ώρες μα το Θεό
τόσο πολλή ανάγκη
που τρέχουν απ’ τα μάτια μου
θάλασσες και πελάγη

Στείλε ένα γράμμα μια συλλαβή
αν έχεις το Θεό σου
που κρέμομαι απ’ τα χείλη σου
κι είμαι στο έλεός σου

Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ’ έκανες και σ’ αγαπώ
και τώρα μαραζώνω

Κλειδώθηκαν οι σκέψεις μου
μες στου μυαλού τα υπόγεια
αχ πόσα θέλω να σου πω
και δεν υπάρχουν λόγια