Η Frida Κahlo γεννήθηκε το 1907 στην Πόλη του Μεξικού, το τότε λεγόμενο Κογιοκάν. Ο πατέρας της ήταν γερμανοεβραίος φωτογράφος, άθεος, και μορφωμένος άνθρωπος. Η μητέρα της ήταν Ισπανομεξικάνα και Καθολική.
«Αν δεν αγαπήσεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου, δεν πρόκειται κανείς άλλος να το κάνει», ο βασικός κανόνας για μια ευτυχισμένη ζωή.
Δυστυχώς πολλές φορές το ξεχνάμε, επηρεαζόμαστε από τα εκάστοτε τυποποιημένα παραδείγματα, τον συγκεκριμένο τύπο σώματος που μας προβάλλουν, συγκεκριμένα πρότυπα ομορφιάς, καθορισμένα από ανθρώπους, πολλές φορές, άγνωστους σε εμάς, και παρόλα αυτά η κριτική αυτών των ανθρώπων μας επηρεάζει και μας ωθεί στην αλλαγή, η οποία πολλές φορές δεν θα έπρεπε να υφίσταται.
1. Εκτιμούν την ζωή
Είναι ευγνώμονες που ξυπνούν κάθε πρωί.
Αναπτύσσουν μία παιδική αίσθηση θαυμασμού για τη ζωή και εστιάζουν στην ομορφιά της κάθε στιγμής.
Δεν παίρνουν τίποτε ως δεδομένο – προσπαθούν να αδράξουν την κάθε στιγμή και αγνοούν τις μικρές αναποδιές.
2. Διαλέγουν τους φίλους τους …σοφά
Περιτριγυρίζονται από άλλους χαρούμενους, θετικούς ανθρώπους που μοιράζονται τις αξίες, την ηθική και τους στόχους τους.
Ανθρώπους που τους ενθαρρύνουν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους.
Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;
Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ’ το μετά γνωρίζω
Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"
τώρα δε θα `χα τη φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα `ταν άσπρη η τρέλα
Αν είχε σώμα θα `ταν πάλι ψέμα.
«Εάν αποκαλύψεις το μυστικό θα αυτοκτονήσω» «Εάν το πεις πουθενά θα αρρωστήσω και θα πεθάνω». Πρόκειται για 2 εκφράσεις που ακούστηκαν από αγαπημένους ανθρώπους των παιδιών πριν και μετά που τα κακοποίησαν σεξουαλικά.
Νίκος Οικονομόπουλος
Πού πας; πάνω στο χώμα ουρανό βρήκα για μας,
το φως σου έδειξα στο μαύρο της σκιάς,
να μη φοβάσαι τα σκοτάδια που θα βρεις.
Μισός, χωρίς εσένα θα είναι ο κόσμος μου μισός,
παραδομένος θα βουλιάζω διαρκώς,
στη σκέψη ότι ίσως δε θα ξαναρθείς.
Μη φύγεις τώρα, μείνε εδώ μη με αρνηθείς αυτή την ώρα,
βαθύ σκοτάδι και μεγάλη ανηφόρα,
χωρίς εσένα να ανέβω δεν μπορώ.
Πονάω τόσο όσο δεν τόλμησα κανένα να πληγώσω,
βαρύ το αντίο δεν μπορώ να το σηκώσω,
μη φύγεις μείνε λίγο σε παρακαλώ.
Ο Σωκράτης ήταν εκείνος που «κατέβασε τη φιλοσοφία από τα άστρα στη γη», διότι χάρη στη δική του προσωπικότητα οι φιλόσοφοι έπαψαν να ασχολούνται με τα φυσικά φαινόμενα και άρχισαν να ασχολούνται με τον ίδιο τον άνθρωπο και την κοινωνία του. Με αυτό του το απόφθεγμα:
"Όσο πιο πολλά μαθαίνω, τόσο πιο πολύ καταλαβαίνω πόσο λίγα ξέρω"
Δίνει τη δίκη του διάσταση στην γνώση ως άπειρη, εννοώντας πως όσο πιο βαθιά μπαίνεις μέσα της δεν υπάρχει επιστροφή!