Άνθρωπος

Κι αν σε πόνεσαν, μην εκδικηθείς. Η αγάπη είναι η καλύτερη τιμωρία.

Ποιος από όλους μας μπορεί να οριοθετήσει τον πόνο;
Το άδειασμα της ψυχής που σε κυριεύει και σε γεμίζει οργή κάθε φορά που νιώθεις την προδοσία, την κοροϊδία και το ψέμα;

Θέλοντας και μη, αν θέλουμε να μιλήσουμε για αρετές και αξίες, τους Κινέζους σοφούς, τους βρίσκουμε πάντα μπροστά μας. Επειδή είναι πολύ δύσκολο να σας απαντήσω και να μου απαντήσετε σε ερωτήματα όπως «τι είναι καλό;», «ποιός είναι ο καλός άνθρωπος;» και όλα αυτά, και για να αποφύγουμε την «αμπελο-φιλοσοφία», ας ξεκινήσουμε αντίστροφα. Τι δεν είναι καλό λοιπόν… και έτσι, μπορεί και να βρούμε κάποια άκρη. Είναι καλό να είμαστε λοιπόν αυστηροί;

Απαιτήσεις…

Δεν παύουμε έτσι απλά να αγαπάμε. Δεν εξαφανίζονται έτσι μαγικά οι άνθρωποι από μέσα μας, που έγραψαν με νέον το όνομά τους σε κάθε διάδρομο του μυαλού μας. Δε σβήνουν οι αναμνήσεις ούτε χάνονται οι στιγμές.

Δεν υπάρχει κανένας διακόπτης που θα μπορούσαμε να πατήσουμε για ολική διαγραφή, αλλά και να υπήρχε, μάλλον δε θα τον αγγίζαμε. Γιατί, στα αλήθεια, ποιος θέλει να ξεχάσει τα πάντα και ποια ζωή έχει αξία χωρίς θύμισες;

Ο Θουκυδίδης (460/454-398/396 π.Χ.) είναι ο πιο σπουδαίος ιστοριογράφος της κλασικής αρχαιότητας, ο οποίος έγραψε την ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου (431-404 π.Χ.) με τον τίτλο «Θουκυδίδου Ιστορίαι». Ο ίδιος έζησε ως το τέλος του πολέμου αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το συγγραφικό του έργο. Είναι ο πρώτος ιστορικός που στέκεται στα γεγονότα με απαράμιλλη παρατηρητικότητα και πλήρη αμεροληψία χρησιμοποιώντας την κριτική έρευνα, τη διασταύρωση και την αξιολόγηση των πληροφοριών με συναίσθηση πως αυτά που θα έγραφε θα επηρέαζαν τις νέες γενιές.

Είναι πολύ σηµαντικό να ζεις και όχι απλά να υπάρχεις, γιατί ζούµε µόνο µία φορά. Η ζωή είναι ένα νόµισµα που µπορείς να το ξοδέψεις όπως θέλεις, όµως έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις µια φορά µόνο. Θαύµασε την οµορφιά σε ένα λουλούδι, νιώσε τη ζεστασιά από ένα χαµόγελο.

1883-1957 είναι δύο χρονολογικές αγκύλες που κλείνουν μέσα τους τη ζωή ενός ακούραστου εργάτη της σκέψης, ενός ανθρώπου που πίστεψε στον άνθρωπο, ενός ανθρώπου που πίστεψε ότι η καλοσύνη και η αγάπη δεν είναι θυγατέρες του θεού, μα του ανθρώπου. Ένας άνθρωπος φαινόμενο. Ίσως να μην έχει υπάρξει άλλος, στην ιστορία του πνεύματος, τόσο πολυγραφότατος, με τόση μανία να αναλύσει την ανθρώπινη ουσία και την ανθρώπινη ψυχή. Έχει γράψει θέατρο, δοκίμια, ταξιδιωτικά, μυθιστορήματα και ποίηση.

Τον άνθρωπο που έχει χιούμορ μην τον προκαλέσεις να σου μιλήσει σοβαρά.... Θα σε συνθλίψει η αλήθεια του.

Ο Λαός με τα παραπάνω λόγια, επιδεικνύει τους ανθρώπους με χιούμορ ως ανθρώπους με ευφυΐα.. Συνήθως όταν βλέπουμε ανθρώπους που το βασικό τους γνώρισμα είναι να κάνουν αστεία με σκοπό την διασκέδαση και ψυχαγωγία των άλλων, θεωρείται πως δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε μια σοβαρή συζήτηση, αυτό είναι μεγάλο λάθος.

Ο Ιωάννης ή Ίων Δραγούμης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Σεπτεμβρίου 1878. Ο πατέρας του ήταν δικαστικός και μετέπειτα Πρωθυπουργός της Επανάστασης στο Γουδί, Στέφανος Δραγούμης.