Ο Θουκυδίδης (460/454-398/396 π.Χ.) είναι ο πιο σπουδαίος ιστοριογράφος της κλασικής αρχαιότητας, ο οποίος έγραψε την ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου (431-404 π.Χ.) με τον τίτλο «Θουκυδίδου Ιστορίαι». Ο ίδιος έζησε ως το τέλος του πολέμου αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το συγγραφικό του έργο. Είναι ο πρώτος ιστορικός που στέκεται στα γεγονότα με απαράμιλλη παρατηρητικότητα και πλήρη αμεροληψία χρησιμοποιώντας την κριτική έρευνα, τη διασταύρωση και την αξιολόγηση των πληροφοριών με συναίσθηση πως αυτά που θα έγραφε θα επηρέαζαν τις νέες γενιές. Πίστευε πως όλα τα γεγονότα έχουν αιτιολογία και σκοπό και πως οι πόλεμοι γίνονται είτε από υπέρμετρη φιλοδοξία των ανθρώπων, είτε για οικονομικά συμφέροντα.
Ο Θουκυδίδης συχνά έλεγε: «Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι αυτοί που κερδίζουν, αυτοί που χάνουν και αυτοί που καθορίζουν ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν», «ο άνθρωπος από τη φύση του συμπεριφέρεται με ξιπασιά απέναντι σε αυτούς που τον κολακεύουν και με σεβασμό προς εκείνους που δεν υποκλίνονται», «οι Έλληνες είμαστε θεατές των λόγων και ακροατές των έργων», «προδότης δεν είναι μόνον αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδας του στους εχθρούς αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων που εξουσιάζει».
Οι Έλληνες είμαστε "θεατές των λόγων και ακροατές των έργων" ."Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι. Αυτοί που κερδίζουν, αυτοί που χάνουν και αυτοί που καθορίζουν ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν!"