Καρδιά

Πες μου πες μου τι σε φέρνει
και με παρασέρνει άλλη λογική
πες μου πες μου ποια αλήθεια
μεσ’τα παραμύθια γίνεται σιωπή

Αν μ’αγαπάς μη νοιάζεσαι πού πάω και πού πας
μα κρύψε με στο βάθος της καρδιάς
και κάπου θα βρεθούμε αν μ’αγαπάς
Αν μ’αγαπάς τα σύνορα μαζί μου να περνάς
τα όχι και τα πρέπει να ξεχνάς
και κάπου θα βρεθούμε αν μ’αγαπάς

Δωσ’μου δωσ’μου μια στιγμή σου
το κρυφό φιλί σου σώμα και ψυχή
δωσ’μου δωσ’μου μια αγάπη
έστω κι αυταπάτη για να ζω εκεί

Απορώ τι θα ‘χεις αν με χάσεις
Μια ζωή την ζήσαμε μαζί
Που θα βρεις τη δύναμη να με ξεπεράσεις?
Όταν η αγάπη μας έχει πια χαθεί

Με μισή καρδιά δεν ζει κανείς
Δεν μπορεί το σώμα να βαδίσει
Κι αν ποτέ χωρίσουμε εμείς,
Θα ‘μαστε τοπίο που το έχουν βομβαρδίσει

Με μισή καρδιά δεν ζει κανείς
Δεν μπορεί το σώμα να βαδίσει
Κι αν ποτέ χωρίσουμε εμείς,
Θα ‘μαστε δυο πλοία που θα έχουν ναυαγήσει

Μαραμένη πίκρα φάνηκε
στα βλέφαρά σου επάνω
άσε να την γλυκάνω
χαρά να ξαναβγεί

Το χαμόγελο που σου `κλεψε
εγώ θα το προκάνω
σαν ήλιο να το κάνω
στα χείλη σου να βγει

Μια καρδιά τα χέρια μου σου φέρανε
κάν’ την ό,τι θες, είναι για σένανε
μια καρδιά τα χέρια μου σου φέρανε
κάν’ την ό,τι θες, είναι για σένανε

Τόση πίκρα δεν την άντεξες
και λύθηκες στο κλάμα,
το πρώτο ωραίο πράγμα
μετά τη συμφορά

Νίκος Βέρτης

Θύμωσε απόψε η καρδιά
κι έβγαλε μαχαίρι να με κόψει
ό, τι και να κάνει δεν πονάω άλλο πια
γιατί εσύ με έχεις πια σκοτώσει
Ζω μες στη δική μου φυλακή
κι όταν ξημερώνει εγώ πεθαίνω
δεν μου έχει μείνει μια σταλιά αντοχή
θυμώνω που ακόμα περιμένω
κι είναι λάθος να πιστεύω πως μπορώ
αν γυρίσεις δε θ’αντέξω να σε δω

Αν μετρήσω τα λάθη φταίω μόνο εγώ
που δεν κράτησα κάτι για μένα
μη μου λες πως λυπάσαι ψέμα είναι κι αυτό
που μπορείς να το πεις στον καθένα