Ξέρω

Αν είναι κάτι που με κέρδισε σε 'σενα
Κάτι που ήξερε πως να με ξεπερνάει
Είναι αγάπη μου αυτή η επιμονή σου
Μια αγάπη που έμαθε να μην τα παρατάει

Αν είναι κάτι που μου είπε να διαλέξω
Ούτε τα λόγια σου είναι ούτε η ομορφιά
Μα αυτή η υπέροχη τρελή επιμονή σου
Πως είναι κρίμα εμείς να ζούμε χωριστά

Αχ να 'ξερες τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου
Σαν λες όλα θα γίνουνε κι ακούω τη φωνή σου
Σαν λες όλα θα γίνουνε κι ακούω τη φωνή σου
Αχ να 'ξερες τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου

Από πού ν’ αρχίσω, νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ
Δε θα σου δακρύσω, κι ούτε είμαι η ίδια όπως κάποτε
Να ζήσω έτσι, πώς; ο θάνατος αργός
Και μπαινοβγαίνεις σαν τον κλέφτη στο κορμί μου
Πώς και έρωτας κι εχθρός
Θυμάμαι είπες πως δεν έχεις νιώσει με καμιά όπως μαζί μου

Παραμυθιάζομαι, ξέρω πολύ καλά τι θα συμβεί
Κι ούτε που νοιάζομαι, θέλω μαζί να μας βρει το πρωί
Παραμυθιάζομαι, μιας νύχτας όνειρα εγώ κι εσύ

Με την παρακάτω έκφραση του λαού:

Μην κρίνεις τους ανθρώπους.... Ποτέ δεν ξέρεις σε τι είδους μάχη πολεμάνε...!

Τονίζεται η σκληρότητα των ανθρώπων στο να επικρίνουμε "αλλόκοτες" συμπεριφορές για τα δικά μας δεδομένα, χωρίς να κατανοούμε το βάθος της πληγής στην ψυχή του κάθε συνανθρώπου μας!!

Ο Σωκράτης ήταν εκείνος που «κατέβασε τη φιλοσοφία από τα άστρα στη γη», διότι χάρη στη δική του προσωπικότητα οι φιλόσοφοι έπαψαν να ασχολούνται με τα φυσικά φαινόμενα και άρχισαν να ασχολούνται με τον ίδιο τον άνθρωπο και την κοινωνία του. Με αυτό του το απόφθεγμα:

"Όσο πιο πολλά μαθαίνω, τόσο πιο πολύ καταλαβαίνω πόσο λίγα ξέρω"

Δίνει τη δίκη του διάσταση στην γνώση ως άπειρη, εννοώντας πως όσο πιο βαθιά μπαίνεις μέσα της δεν υπάρχει επιστροφή!