Φτάσε όπου δεν μπορείς!

Δεν γίνεται κάθε μέρα όλα να πηγαίνουν κατ’ ευχήν. Επειδή είμαστε πολύπλοκα όντα και ζούμε σε μια εξαιρετικά πολύπλοκη, απαιτητική, ανταγωνιστική και γρήγορη κοινωνία είναι σίγουρο ότι αυτά που θέλουμε είναι εξίσου πολύπλοκα, απαιτητικά, πρέπει να γίνουν γρήγορα κ.λπ. Άλλωστε η ζωή μας έχει δείξει πως ό,τι αξίζει είναι δύσκολο να αποκτηθεί.

Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να είναι κανείς προετοιμασμένος για τα δύσκολα. Να ξέρει πώς για να φτάσει κάπου, οπουδήποτε, πρέπει να περάσει μέσα από αυτά. Να μην προσπαθεί να αποφύγει αυτό που τον ζορίζει, αυτό που τον κάνει να αισθάνεται ακόμη και δυσάρεστα, γιατί αν επιλέξει αυτό το δρόμο τότε θα έχει να πληρώσει ένα τίμημα: θα μείνει στάσιμος και στο περιθώριο της ζωής.

Το να αποκτάς νέες ικανότητες είναι δύσκολο, να ξεκινάς κάτι νέο, να αναπτύσσεις και να αναπτύσσεσαι είναι δύσκολο. Όπως επίσης το να γράφεις, να διαβάζεις, να μαθαίνεις. Να συμβιβάζεσαι. Ακόμη και το να παντρεύεσαι, να κάνεις παιδιά, να χάνεις... κιλά! Όλα αυτά όμως είναι υπέροχα και αξίζουν κάθε λεπτό προσπάθειας. Δεν πρέπει να τους γυρνάμε την πλάτη ούτε να τα αφήνουμε να γλιστρούν από τα χέρια μας.

Πώς θα γίνει αυτό; Μα με μικρά καθημερινά βήματα. Η Ρώμη, λένε, δεν χτίστηκε σε μια ημέρα! Με μικρά βήματα κάθε μέρα, συχνά σε μονοπάτια δύσκολα, σε δρόμους ανώμαλους και σε ανηφόρες απότομες, λίγο λίγο, σιγά σιγά, ώσπου να κατακτηθεί η κορυφή.

Όλα άλλωστε, λένε οι επιστήμονες, είναι θέμα συνήθειας. Το θέμα είναι να μην τα παρατάει κανείς ότι βρίσκεται στον...λαιμό του μπουκαλιού. Κάθε μέρα δουλειά προς τον στόχο και ένα χρόνο μετά, όλοι θα λένε "ευτυχώς που ξεκίνησα". Αν δεν είχα ξεκινήσει, σήμερα θα βρισκόμουν ακόμη εκεί που ήμουν πριν από ένα χρόνο!

Αυτό που συνήθως κάνει τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν την προσπάθεια είναι η απογοήτευση που βιώνουν στα αρχικά στάδια. Με βάση αυτή, "μαντεύουν" ότι δεν θα πετύχουν, δεν θα τα καταφέρουν, δεν θα φτάσουν πουθενά, ποτέ.

Πώς όμως μπορεί να το ξέρει κανείς αυτό; Από τις πρώτες αποτυχίες; Μα γίνεται να μάθεις ποδήλατο χωρίς να πέσεις; Ποιος λέει ότι μετά από λίγο δεν θα πάνε τα πράγματα καλύτερα; "Η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως" δεν λέμε; Το δύσκολο, δεν έχει την μαγική ιδιότητα με την επανάληψη να μεταμορφώνεται σιγά σιγά σε... εύκολο;

Μήπως τελικά αυτό που μας αποκαρδιώνει τόσο είναι η αβεβαιότητα; Το ότι δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρουμε, και απλώς υποθέτουμε το χειρότερο; Αν κάποιος εγγυώταν (με αποδείξεις) το επιτυχημένο αποτέλεσμα, μήπως τότε όλοι θα προσπαθούσαμε ακούραστα;

Αυτός όμως που δεν αντέχει το αβέβαιο, δεν αντέχει τίποτα. Η αβεβαιότητα, το άγνωστο αποτέλεσμα κρύβεται σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Τίποτα δεν μπορεί να μας εγγυηθεί τίποτα, κάθε μέρα που ξυπνάμε.

Το να ξεκινήσεις μια δική σου δουλειά (για παράδειγμα) είναι ένα πολύ αξιόλογο βήμα αλλά αυτός που φοβάται το άγνωστο, δεν θα το κάνει ποτέ. Δεν γίνεται ποτέ κανείς να ξέρει με σιγουριά πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, πώς θα πάει μια νέα προσπάθεια, αν θα κλείσει ακόμα και η ευκολότερη πώληση. Αν κάποιος θέλει σώνει και ντε να ξέρει πώς ακριβώς θα εξελιχθεί το κάθε τι, τότε εκ των πραγμάτων θα πρέπει να απορρίπτει κάθε πρόταση για κάτι νέο, για ένα νέο ξεκίνημα, ένα νέο πρότζεκτ, μια συνεργασία ή μια συνέργια. Και η δουλειά του θα μένει στο ίδιο σημείο.
Αν από την άλλη, είσαι εντάξει με το ρίσκο, δηλαδή με το να μην ξέρεις, ανοίγεις τον εαυτό σου σε μια μεγάλη πηγή από νέες ευκαιρίες.

Οι άνθρωποι είμαστε έτσι φτιαγμένοι ώστε να θέλουμε να ελέγχουμε το περιβάλλον μας. Απολαμβάνουμε την σταθερότητα, την οικειότητα, την επανάληψη. Την αίσθηση ότι κρατάμε το τιμόνι και έχουμε τον έλεγχο της μοίρας μας.

Αν όμως εγκαταλείψουμε τη ζεστασιά της...οικειότητας, μόνο τότε μπορούμε να δημιουργήσουμε νέες ευκαιρίες, να αναπτύξουμε τις ικανότητές μας, να χτίσουμε αυτοπεποίθηση και να διευρύνουμε το μέλλον μας!

Στο σημερινό ανταγωνιστικό και τόσο γρήγορα μεταβαλλόμενο εργασιακό περιβάλλον, δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα βρούμε την επιτυχία εκτός εάν είμαστε διατεθειμένοι να υποδεχτούμε το άγνωστο και να ανεχτούμε το αίσθημα της εσωτερικής δυσαρέσκειας και της ανασφάλειας που δημιουργεί!

Δεν θα μπορούμε ίσως να δούμε που πάμε, που θα μας βγάλει αυτό που επιλέξαμε, αυτό που κάνουμε κάθε μέρα. Μπορεί συχνά, κάθε βήμα να είναι αβέβαιο. Όμως όλοι έχουμε ένα εσωτερικό GPS το οποίο αργά η γρήγορα θα μας βγάλει…σπίτι. Αργά η γρήγορα θα φτάσουμε σε αυτό το πολυπόθητο σημείο όπου θα είμαστε το σωστό άτομο, στην σωστή στιγμή, κάνοντας το σωστό πράγμα. Αρκεί να αντέξουμε την αβεβαιότητα και τα δύσκολα. Το δύσκολο στην ουσία είναι απλά άγνωστο, τίποτα περισσότερο. Η επανάληψη, η επιμονή φέρνει την εξοικείωση και μετά την κατάκτηση του στόχου!

Ολόκληρη η ζωή, είναι ένα ρίσκο. Κάθε απόφαση, κάθε συναλλαγή, κάθε βήμα, είναι και ένα μικρό ρίσκο. Το να μην σηκωνόμαστε από το κρεβάτι (μεταφορικά), και να γραπωνόμαστε σε αυταπάτες ασφάλειας, είναι να πεθαίνουμε έναν αργό θάνατο χωρίς να έχουμε ζήσει ποτέ!