Η επιθυμία του να είμαστε αρεστοί είναι μια φυσιολογική ανάγκη. Έχουμε εξελιχθεί ως άνθρωποι να ανήκουμε σε ομάδες για να επιβιώνουμε. Αν δεν είμαστε αρεστοί, θα μας αποβάλλουν από την ομάδα. Μέχρι που μπορούμε όμως να φτάσουμε για να το πετύχουμε αυτό και ποια είναι η ομάδα στην οποία επιθυμούμε να ανήκουμε;
Όταν η ανάγκη κάποιου να είναι αρεστός σε όλους αποκτά κεντρική θέση, αυτό μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή του. Ζει αγχωμένος προσπαθώντας να ευχαριστήσει πάντα τους άλλους, χωρίς να αρνείται απαιτήσεις τους που ίσως να μην ήθελε να ικανοποιήσει ή να μη μπορεί. Οι ανάγκες των άλλων μπαίνουν σε προτεραιότητα, με αποτέλεσμα να παραμελεί δικές του προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες. Μπορεί να κάνει υπερπροσπάθεια στην δουλειά, στις φιλικές, κοινωνικές και προσωπικές σχέσεις για να αποτρέψει την κριτική και την απόρριψη και να εξασφαλίσει την αποδοχή. Πολλές φορές αυτή η συμπεριφορά μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα οι άλλοι να τον εκμεταλλεύονται.
Προσπαθώντας να ανακουφίσει την ανασφάλεια που νιώθει μέσα από αυτές τις συμπεριφορές, ικανοποίησης των άλλων, αποφυγής και μη διεκδικητικότητας, παραμέλησης προσωπικών αναγκών και στόχων, μπλέκει σε ένα φαύλο κύκλο, που τελικά ενισχύει την ανασφάλεια και προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα. Ψάχνοντας τη συνεχή αποδοχή από τους άλλους, προσπαθώντας να είναι σε όλους και πάντα αρεστός, χάνει την αποδοχή από τον ίδιο του τον εαυτό.
Η διαρκής προσπάθεια να είμαστε αρεστοί στους άλλους, σκοτώνει την προσωπικότητα μας.