Μαλβίνα Κάραλη...
Μια σαρωτική προσωπικότητα. Μια γυναίκα που μιλούσε πάντα με θάρρος, τόλμη κι αποτέλεσε σχολή για δημοσιογράφους και όχι μόνο... Μπορεί να έφυγε νωρίς, πρόλαβε όμως να κερδίσει όλα όσα ήθελε. Και μας κέρδισε. Αγάπησε και αγαπήθηκε. Ή καλύτερα ... λάτρευτηκε... Η φιγούρα της αναλλοίωτη: μαύρα μαλλιά, γαλανά μάτια, τονισμένα φρύδια και κόκκινο κραγιόν.
Μία από τις κορυφαίες άτακες της ήταν:
Εμένα κάνε με κύκλο ομόκεντρο, να νιώθω τη συγγένεια. Και τότε η καλύτερή σου είναι η καλύτερή μου. Αλλά ομόκεντρο. Αλλιώς ζηλεύω. Κι όταν ζηλεύω γίνομαι έξυπνη. Και όταν γίνομαι έξυπνη, τα καταστρέφω όλα.
Εμένα κάνε με κύκλο ομόκεντρο, να νιώθω τη συγγένεια. Και τότε η καλύτερή σου είναι η καλύτερή μου. Αλλά ομόκεντρο. Αλλιώς ζηλεύω. Κι όταν ζηλεύω γίνομαι έξυπνη. Και όταν γίνομαι έξυπνη, τα καταστρέφω όλα.